Ik zoek een directe relatie met de plek of locatie waar ik werk en onderzoek wat op die plek de noodzaak is. Dit werk ik uit in een nieuw werk. Begrippen als beweging en performance kenmerken mijn werk. Beweging verwijst altijd naar iets wat gaat komen; de toekomst, hierin speelt toeval ook vaak een rol. Bij performance is er de mogelijkheid tot direct contact met de omgeving en de mogelijkheid, de pogingen hier iets in te verschuiven of te veranderen. Deze begrippen vertalen zich in tekeningen, maquettes en installaties. Mijn werken bieden geen afgerond verhaal of een eenduidige boodschap. Het zijn fragmentarische ensceneringen van situaties die voor meerdere uitleg vatbaar zijn.

Teabike, 2017

Een ander terugkerend begrip is ‘conditionering’. Conditionering kan ruim worden opgevat, maar voor mij betekent het: Iets als voorwaarde stellen; iemand of iets afhankelijk maken van zekere voorwaarden.

Ik creëer steeds nieuwe voorwaarden, waardoor ik mezelf en andere mensen opnieuw naar hun omgeving en hun gedrag laat kijken; ze een ander gezichtspunt geef, ze uitnodig om deze omgeving en automatismen opnieuw te laten ervaren. Om die voorwaarden duidelijk te krijgen en naar mijn hand te zetten maak ik tekeningen en bouw kleine schaalmodellen van situaties: maquettes. Uiteindelijk ontstaan dan in het groot sociale installaties, Mobiele Studio’s en interventies waarin performances plaatsvinden.

Untitled, 2017

Ik werk met aquarel, kleurige materialen, naïviteit, de natuur of het toeval om een situatie schijnbaar te verzachten en tegelijkertijd naar mijn hand te zetten. Hiermee nodig ik de mensen uit in mijn installaties te komen. Het is belangrijk dat ze zich uitgenodigd voelen, want de aanwezigheid en deelname van mensen is een nadrukkelijk onderdeel van mijn werk.

Mijn ruimtelijke installaties beschouw ik daarom als ‘sociale proefopstellingen’, afgestemd op de omgeving en anticiperend op sociale gedragingen. Ik maak permanente installaties in opdracht (zoals ‘Rio’, Hoofddorp, 2013) en tijdelijke installaties (zoals ‘Darbazzi’, Karikula GEO, 2014). Bij de tijdelijke installaties kan door mijn aanwezigheid en sturing het werk nog meer een object voor performance door mijzelf en de deelnemer worden.

Het Vijfde Seizoen, Den Dolder 2017

Afgelopen zomer werkte ik in Het Vijfde Seizoen in Den Dolder dat onderdeel is van de psychiatrische instelling Altrecht in Utrecht. Nieuw aan deze residentie was dat ik mijn onderzoek direct kon uitwerken, toepassen en uittesten op de patienten en cliënten die mij gedurende het verblijf bezochten. Al die losse ervaringen en krachten kwamen samen in een nieuw werk Tea bike waarin patienten samen fietsten, met mij thee maakten van boomschors en bladeren. Deze directe manier van toepassen is me erg goed bevallen.

Mijn maquettes en aquarellen zijn autonome werken, waarin ik ideeën voor installaties visualiseer. Door het maken van maquettes onderzoek ik mijn ideeën. Daarna is het belangrijk om een keuze te maken voor uitvergroting, een installatie op menselijke schaal; om werkelijk te ervaren wat er gebeurt als ik mezelf, mensen en de omgeving confronteer met mijn onderzoek naar bestaande condities. Het is belangrijk om bij de uitvergroting hetzelfde handschrift te houden als bij de maquettes, zodat het werk uitnodigend blijft om aan deel te nemen. Mijn werken op papier hebben altijd een verband met de installaties en performances. Met het tekenen onderzoek ik vooral ideeën en inhoud van de maquettes en installaties.

De Mobiele Studio beschouw ik als mijn eerste geslaagde uitvergrotingen van maquettes en als basis van mijn huidige werk, maar is zelf ook nog steeds inzetbaar. Het doet nieuwe steden aan, zet steeds zijn nieuwe regels/voorwaarden en speelt in op de situatie van de plek. Deze plek bepaalt hoe de Mobiele Studio eruit gaat zien. Het toont ideeën, vragen, gedachten en concepten over de omgeving en mijn positie ten aanzien van die omgeving. Steden waarin ik een Mobiele Studio ontwikkelde zijn: Los Angeles, Istanbul, Tokio, Seoul, Xiamen, Berlijn en Rotterdam.

Tembe Art Studio, Moengo 2018

Samenwerkingen met andere kunstenaars zijn voor mij van belang. Het is niet zo dat ik constant een samenwerking zoek of nodig heb. Maar als incident is het goed, het kantelt mijn eigen werk en zorgt voor nieuwe inzichten waarmee ik weer zelf verder werk. Zo werk ik soms samen met de Duitse kunstenaar Klara Adam; ‘Recruitment for Big Owl’ (Berlijn,2015) vroeg ik geluidskunstenaar Lukas Simonis(NL) om samen met mij het geluid voor ‘Rumour’ (2013) te ontwerpen en werkte op uitnodiging van het duo Bik Van der Pol in de bovenruimte van het MuHKA aan Lodgers #4 (Antwerpen 2015). Samenwerkingen zijn confronteren mij in feite met mijn eigen conditionering en brengt mijn eigen werk verder.